"நக்சல்பாரிகளின் கூட்டுப்பாடல்"

"காலியாய்க் கிடக்கிறது

அரிசிப் பானை

ததும்புகிற்து

விழிக்குடம்

இதயம் நோகிறது

தாயே உன்னை நான்

எப்படிக் காப்பாற்றுவேன்?

இனியும் நான்

இங்கே இருக்க முடியாது -

அதோ

மக்கள், படை செல்கிறது

மலைகள் அதிரும் ஒலிகேட்கிறது

மாட மாளிகை நொறுங்கும்

ஒலி கேட்கிறது

இனியும் என்னைக்

காத்திருக்க வைக்காதே

தாயே

நானும்

அங்கே போக வேண்டும்

விடியலைக் கீறிச்

சூரியனைக் கொண்டு வர!"